ashram en strand

Hallo allemaal,
Eindelijk weer eens in een internetcafe. Dit keer in een klein hok op een plastic krukje.

Verder zijn we bijna twee weken bij amma geweest, we hebben daar in een korte tijd veel meegemaakt.
We hebben zijn wat emoties doorgegaan.
Toen we er net aankwamen lazen we al aanplak folders dat het druk zou worden tijdens de feestdagen en dat iedereen elkaar op de kamer moet verwelkomen. We kwamen onze hostel kamer binnen met stapelbedden en erg weinig ruimte met een smerige badkamer met wc en koude douche. Ook stonden er overal kasten maar die waren leeg of vol maar wel op slot... handig... haha
Er we werden boos aangekeken door 2 russinnen. Omdat we de kamer binnenkwamen met schoenen en vooral omdat ze dachten denk ik de kamer voor zichzelf te kunnen behouden.
Moet wel zeggen dat ze na 4 dagen ontdooien en er iets van een vage band ontstond maar alleen binnen de kamer. Buiten in de ashram spraken we elkaar niet behalve gedag te zeggen.
We waren maar weinig op de kamer, want er was genoeg te doen.
We hadden ons ingeschreven voor een meditatie cursus, en er waren genoeg andere workshops te volgen. Zo ook hebben we een lachyoga/meditatie gedaan, was wel erg lachen!
OOk hebben we een paar drum workshops gedaan. Dat beviel me wel erg goed ik dacht dat alleen mijn broer ritmisch was en een muziektalent. Maar het tabla spelen vond ik erg leuk en als ik niet teveel erbij na dacht ging het automatisch. OOk hebben we kerst en oud en nieuw in de ashram gevierd. Het word hier heel anders gevierd allemaal aangezien kerst niet een hindisch feest is. Maar toch houden ze er rekening mee want er zitten toch ook wel wat christenen in india. Buiten zie je overal grote sterren hangen. het soort wat wij in nederland ook hebben maar dan veel groter en mooi en vol kleur niet alleen maar in wit en sommige lijken wel uitgesneden.
Ook voor het eerst een begravenis/crematie meegemaakt. Dat was ook bijzonder. Het was een oude devotee geweest in de ashram en werd hier ook gecremeerd. Amma was erbij en werd een ceromonie gehouden. Hierna vertrok amma en de mummie op een brancard en daarna naar het strand om gecremeerd te worden met veel gezang en veel hout. Het was een mooie manier, en hebben de teksten meegezongen. Het was daarom niet zo droevig.Zowiezo is het veel zingen geblazen bij Amma. Sommige dagen doet ze aan bayans zingen in de grote hal, deze kunnen we volgen op scherm maar blijft moeilijk om mee te zingen. Op andere middagen/avonden heeft ze gezamelijke meditatie bij het strand. Daarna is er tijd voor vragen en antwoorden. Wat ook allemaal vertaald moet worden omdat ze geen engels kan. Dat had ik niet verwacht.
Kerst in de ashram begon met kerstavond en eindigde met kerstavond op 1e kerstdag was er niets te doen jammer genoeg. De avond begon om 2200 en was een soort amma musical van gemaakt.
Geen kerstverhaal maar een verhaal over een man met een groot ego. Over goed en kwaad. Over de goede en slechte kanten in jezelf. Hij had een groot ego en runde een krant in amerika maar wilde alleen dat er over hem in werd geschreven. Een vrouw van een food project van amma wilde een advertentie in de krant laten zetten maar dat wilde hij niet. Kort erna raakte hij zijn baan kwijt en ging bij het foodproject eten. Zo kwam hij in aanraking met Amma en haar goede doelen. En begon daar vrijwilligerswerk te doen. Het was gelukkig in het engels zodat we het wel konden volgen. Alleen zagen we de helft niet goed. Met oudjaar was het nog niet duidelijk dat er celebration was... Dus daar waren we de hele dag en avond op aan het wachten.
Toen hoorde we via via dat er iets zou worden gedaan door kinderen.
Rond 2230 begon een voorstelling met indiase dans door twee meisjes van nog geen 8 jaar. Het was erg mooi om te zien. Later kwamen ook nog andere kinderen een stuk laten zien over de goden en amma. En was er door meisjes en vrouwen een dansvoorstelling. En ook een jongen en zijn diabolo liet wat zien. Helaas viel op een gegeven moment het ding uit de lucht en in het publiek....arm joch.Rond 00:00 kwam er een toespraak van Amma en een half uur laten in het engels vertaald. Ze was zelf bezig met darshan geven dus de toespraak was een videoboodschap.
Zelf hebben we 3 keer een darshan gehad. Dat is de knuffel van Amma. Een soort zegening van de guru.
We hadden al besloten langer te blijven, de sfeer was goed, de korte gesprekken met anderen en het eten heerlijk. Een bijzondere manier om kerst en oud en nieuw te vieren. Maar we wilden Audreys verjaardag op een nog bijzondere manier vieren en niet dat het opgaat in de menigte. ik wilde haar in het zonnetje zetten net als ze bij mij had gedaan. Dus we vertrokken weer de drukte met boot en bus in Varkala aan.

We moesten wel even wennen zeg... Wat een drukte en chaos weer om ons heen. En dat getoeter, daar word je echt toeter van haha..
In de boot naar kollam, richting varkala kwamen we andere toeristen tegen. Een israelische badmeester vn 29 uit de ashram en een duits jong stelletje die vrijwilligerswerk deed in india en nu een korte vakantie hadden genomen. Met hun reden we richting varkala en deelden een taxi.
Het was behoorlijk zoeken naar een overnachtings plek alles zat vol en uiteindelijk kwamen we aan bij een goedkoop hostel met een grote kamer en badkamer prima en dan voor een paar euros.
Onze medepassagiers waren nogal afgeschrikt van varkala. we hadden die avond nog niets gezien want we hadden besloten om super sjiek te eten naast ons guesthouse. Dus stja met veel tegenzien gingen we Varkala bezoeken. Maar de drukte viel ons mee, we besloten daarom ook het meest drukke centrum even links te laten liggen.
We genoten van defecte pinautomaten en het lange wachten bij de postoffice maar ook van het eten en het strand. Hoewel ik best wat in de stress was om alles piekfijn te regelen voor de verjaardag van audrey. Ik had een locatie gereserveerd want in de lonely planet stond en waar we in een tipi zouden kunnen overnachten. Helaas toch we de plek uit checkten bleek dat niet zo te zijn. Er stonden dure en niet mooie hutten op de klif. Dus het was een heel geregel weer om een andere plek te krijgen, veel was vol. Zou kwamen we onze 3e nacht in een hotel met sea vieuw. Hier zouden we 1 nacht slapen op de verjaardag van audrey. Zelf besloot ze een meditatieworkshop te doen om 5 uur snachts. Dat was voor mij te vroeg en te vrijwillig hahah.
Dus ik had midden in de nacht de badkamer versierd met ballonnen en een kaartje... Vond de verassing op haar gezicht wel grappig hahah
Na deze nacht konden we in een mooie bamboo hut terecht weer met korting. Daar is Audrey goed in! Ik had de hele hut laten versieren door het personeel en was voor ons allebei een hele verrassing toen we na een dag strand terug kwamen...
Het strand en water was heerlijk. Alleen de golven wat irritant. Zo ben ik mijn zonnebril en neuspiercing kwijt geraakt en kantelde ik een paar keer kopje onder. Daar nog een voorhoofdholte onsteking van over gehouden. Maar ach... die dingen gebeuren.
Wat ook zo vervelend was waren de steekmuggen, we konden smeren wat we konden maar niets hielp. Zelfs hadden we weer eens een klamboe over het bed maar ja ik weet niet hoe ze die omzeilen. Maar ja dat waren de 2 vervelende aspecten van Kerala, ook de noordkliff die de anderen te druk vonden vond ik 100% meevallen. We hebben daar lekker gegeten, geshopt en zelfs film gekeken. Ook heb ik een hele zoektocht gemaakt naar een klankschaal, ze allemaal uitgeprobeerd en de mooiste voor mijn liefste nicht uitgezocht. We hadden ze nog niet eerder gezien en Femke vroeg me als ik er een tegen kwam ik die mee wilde nemen. Hij zit ondertussen op de post haha... Er waren namelijk hier veel tibitanen, die zich hebben gevestigd. Vast doordat het in tibet niet veilig is. Na al deze luxe van zon, zee en strand en heerlijk eten besloten we om verder te trekken. En de vraag was....
Wel of niet naar een strenge ashram, met veel discipline (vroeg opstaan door een gong) en verplichte vrijwilligerswerk waar je geen keuze in had. En een mooie omgeving en weer een stukje zinsgeving, rust. pff was een hele dilemma. Waar worden we gelukkig van?
verplichte ashram of verder trekken. Uiteindelijk is het het laatste geworden. We besloten naar het zuiderlijkste puntje van heel India te gaan. Dat zou me toch bijzonder worden...