Thanjavur

THANJAVUR

Aangekomen in Thanjavur, dit keer in het licht voor de verandering.
Het busstation zat vlakbij een paar hotels uit de lonely planet.
We liepen een paar af om de prijzen te vergelijken. Na wat onderhandelen hadden we een mooi kamer voor niet veel geld.
We besloten bij het hotel te gaan eten, helaas stond er niet veel op de kaart. Maar het was wel ok wat we kregen voor niet teveel geld.
De volgende dag hebben we het paleis opgezocht en dit was een heel oud paleis wat meer op een tempel leek maar wel een stuk mooier dan degene in Madurai.
Er stonden veel beelden in, die we nu wel op het gemak konden bekijken en fotos maken.
Na het paleis gingen we naar de bekendste tempelcomplex. Helaas konden we de tempels niet in maar wel aan de buitenkant bezichtigen. Het was weer behoorlijk warm, dus ik bleef maar in de schaduw zitten.
Voor we het complex in kwamen moesten we onze schoenen/slippers uit doen zoals in alle tempels en sommige gebouwen/winkels.
De tegels waren gloeiend heet om op te lopen. Ik besloot wat naar de mensen te kijken en de drie toeristen die er rond liepen.

Al snel kwamen er indiers naar me toe voor een praatje of een foto. maar sinds de bevestiging wit is mooi en zwarte huid niet wil ik liever niet meer op fotos.
Met Arouna kwamen we achter deze pijnlijke waarheid. De indiers discrimineren hun eigen volk ermee., De donkerzwarte huid word als eng, onaantrekkelijk en minderwaardig gezien.,
Dit gaat al eeuwen zo mee door de families die dit hun kinderen bij brengen. Dit breekt letterlijk mijn hart. Discriminatie en onrecht kan ik gewoon niet tegen.
Deze denkbeelden is niet of nauwelijks te veranderen. De indiers willen zo blank mogelijk worden door middel van bleek creme en de westerlingen willen een zo bruin mogelijke huid.
Het is hier gewoon omgekeerde wereld. Dit kwam ik ook al tegen bij andere reizen maar de extreme gedachtengang erachter nog niet.
Het is ook beter van niet om met een hele donkere vrouw of man te trouwen. ook in de reclame en film worden de lichtste indiers gebruikt.
Dit is een grote kant van india dat ik echt haat. Ik hoop dat dit ooit in de toekomst veranderen zal.

Al snel kwamen er steeds meer mensen naar ons toe voor een onnozel praatje en dat bestaat altijd uit 2 zinnen. hoe heet je en waar kom je vandaan en daarna of daarvoor willen ze op de foto met je.
We besloten om al snel weg te kruipen in een tempel gang maar daar werden we nog lastig gevallen. Dan maar proberen of je neus bloed en een spelletje spelen.
We wilden namelijk tot savonds blijven want dan zou de tempel mooi verlicht zijn. En dit zag er prachtig uit, ondertussen met moeders aan de lijn lopend over het complex.
De volgende dag hadden we wel weer genoeg van de mensen en thanjavur en namen we een paar bussen naar pondicherry.